afb. Felix Janssens
Gerardus Wilhelmus (Gerard) Hermans
Valburg 11 mei 1921 - 's-Hertogenbosch 16 februari 1993 (71)
Gerard Hermans was eigenaar van een dierenwinkel in de Orthenstraat [nu Turkse levensmiddelenwinkel Üsküdar op nummer 318]. Op latere leeftijd sloot hij zich aan bij 'de Baghwan' en bleek ook nog een vooruitziende blik te hebben. Maar hij kon niet bevroeden dat de belastingen een eind zou maken aan zijn geestverruimend bestaan. Gerardus Wilhelmus Hermans overleed op 16 februari 1993. Notaris Dick van Son heeft zijn nalatenschap geregeld.Verdwenen Stadsgezichten
Gerard Hermans
van 'de dikke Natuur' tot helderziende
|
Voor ouderen staat Gerard Hermans bekend als de eigenaar van de dierenwinkel 'De Natuur' in de Orthenstraat 318. Op deze plek is nu een Turkse slager/kruidenier gevestigd. Na de opheffing van zijn zaak sloot Hermans zich aan bij de Baghwan. Van lieverlee manifesteerde zich ook kwaliteiten als waarzegger, totdat de deurwaarder bij hem op de stoep stond. Vaak stond Hermans in de volle breedte voor zijn winkel, wat hem de bijnaam bezorgde van de 'Dikke Natuur'. Op een goede dag zette hij zijn nering aan de kant, sloot de winkeldeur en ging in 'het Plantsoen' wonen, de wijk gelegen aan weerszijde van de Bethaniëstraat. In een villa veranderde de gedaante van de man in de bruine stofjas in een in oranje jurk en open sandalen geklede Baghwan aanhanger. Hermans verzamelde ook nog wat honden en katten om zich heen dat alles maakte hem excentriek en interessant. Hij werd door die en gene geraadpleegd niet in het minst om zijn waarzeggende kwaliteiten. Bovendien genoot de bedaarde en bejaarde winkelier van de belangstelling die hij ondervond van 'wat vrouwelijk schoon'. Of hij daar ook nog een nalatenschap aan over heeft gehouden is niet bekend, maar in ieder geval rentenierde hij zorgeloos, todat ... Aanslag fiscusBinnen in de vertrekken was het bij Hermans maar een janboel, ook de actualiteit van zijn boekhouding was zoek. De lange -intussen grijs/wit gekleurde- haren hadden de zwaarlijvige zonderling het uiterlijk van een Raspoetin gegeven. Bovendien was zijn conditie door de te sobere levenswijze er niet beter op geworden. Hermans sloot zich helemaal af en zette geen voet meer buiten de deur.Totdat op een gegeven dag de deurwaarder op de stoep stond om bij de voorspellende geest wat achterstallige belastingcenten te komen innen, maar Hermans gaf niet thuis. Ook al leek de villa ondoordringbaar, die aanslag deed hem de nek om. Ten gevolge van die belastingschuld heeft hij in januari 1989 zijn riante villa moeten inruilen tegen een flatje in de P.C. Hooftstraat op Zuid, alwaar hij op 16 februari 1993 in eenzaamheid is gestorven. | 11 |
Paul Kriele, Verdwenen Stadsgezichten (1998) 11
Literatuur en bronnenpublicaties
Paul Kriele, Verdwenen Stadsgezichten (1998) 11
n: vermelding in een voetnoot
Bossche Encyclopedie |